Kategoria: Obyczajowe

W dalekiej krainie
skutej lodem białym,
stał sobie samotnie
w polu bałwan mały.
Śniegowy mundurek,
nos miał marchewkowy,
czarnych oczu węgle,
wyglądał jak nowy.
U boku miotełka,
garnuszek na głowie,
uśmiechu zabrakło..
Dlaczego? któż to wie?
Może mu za zimno,
mróz za bardzo szczypie,
a może jest chory,
poddaje się grypie?
Ależ nie, jest zdrowy
ten bałwanek mały,
tylko zakochany
i w uczuciach stały.
To strojna choinka
co wygląda z okna
spędza mu sen z oczu.
Tak chciałby ją spotkać!
Jest taka pachnąca
i pięknie ubrana,
migocze lampkami
przez noc aż do rana.
Patrzy na nią bałwan
i z tęsknoty kona.
A ona w tym domu
stoi uwięziona.
Minęły tygodnie,
święta się skończyły,
światełka pogasły,
zniknął zapach miły.
Choinka z donicy
w ziemię już wkopana
i rośnie szczęśliwie
u boku bałwana 🙂

^{Ze starej szuflady, ku pokrzepieniu serc 😉}

^{obraz: pl.interest.com}

Jeszcze niedawno, jakby przed chwilą
był z nami, śmiał się, piliśmy wino…
nagle, za szybko, jak to? już, teraz?
czas z nim spędzony po prostu minął.

Trudno uwierzyć, że nie powróci,
Odszedł po cichu, bez pożegnania.
Została pustka, niedowierzanie,
że następnego nie będzie spotkania.

I jeszcze jego głos, gesty, słowa,
wspomnień bez liku – wszystko co mamy.
Odszedł Przyjaciel, niezastąpiony…
To wielkie serce zapamiętamy.

^{Pamięci Stasia….}

Jesień zwinęła już barwne kobierce,
na niebie zawisło poszarzałe płótno,
drzewa nie mają czym przykryć nagości,
listopad w pełni, zrobiło się smutno.

Ospałe owady szukają kryjówki,
ostatnie kwiaty więdną na balkonie,
rześkie są noce, ciemne popołudnia,
i często w deszczu cały dzionek tonie.

Wyciągam czapkę, szalik, rękawiczki,
łatwiej będzie ogrzać głowę, szyję, ręce.
Spoglądam w okno bez cienia humoru,
trudno w tym świecie rozradować serce.

^{(alternatywne zakończenie z nutą optymizmu):}
Jednak przygnębić nie chcę czytelnika
nastrojem ponurym stosownym do pory.
Wkrótce nadejdzie grudzień a więc Święta,
radosne chwile, zapachy, kolory.

Czuję się dobrze, choć łza kreci się w oku,
gdy kroję cebulę lub leżę na boku.
Czasami także łza kręci się w oku,
gdy leżę na wznak i wypełniam sudoku.

Najczęściej jednak łza kręci się w oku,
gdy szkło kontaktowe oglądam w szlafroku.
A gdy ziewam i łzy kręcą się w oku,
czas już na spanie, choć nie na pół roku.

A co u żony? Też dobrze. Nic jej nie szkodzi.
Łzy kręcą się oku, gdy do mnie podchodzi.
Czasem na wspomnienia, łzy kręcą się w oku.
Kilka ważnych rocznic mieliśmy w tym roku.

Dużo w tym przesady, choć nie jest to ściema,
nawet drzewko szczęścia ciągle kwiatów nie ma.

Wieczór piękny u nas bywa,
ktoś codziennie go nagrywa.
Tak jak zawsze, bo od nowa
słońce się za lasem chowa.

Chmurki nim się podświetlają,
w ładny wzorek układają
Z drugiej strony słońce wstaje,
nowy dzionek wszystkim daje.

Tam widoki są jaśniejsze 
i w kolorach radośniejsze.
Poczekajmy więc do ranka,
zobaczymy blask poranka.