O kwadracie nikt nie pisze,
bo kwadraty lubią ciszę.
Cztery boki, cztery kąty,
niepotrzebny mu jest piąty.
Gdy pomiar boku jest gotowy,
wszystko inne mamy z głowy.
Przecież kątów nikt nie mierzy,
bezgranicznie w to się wierzy.
Dużo w nim prostopadłości,
trochę mniej równoległości.
Nawet przekątne są prostopadłe,
dlatego wszystko jest takie zgrabne.
Kwadratom przypada specjalna rola,
niektóre z nich są jednostkami pola.
Inne figury nimi pokrywamy,
w ten sposób pola ich wyznaczamy.
Znów równania, klasa szósta, ale ciągle głowa pusta.
My ułamki chcemy liczyć, ortografię też poćwiczyć.
Nam już głowa cała pęka.
To jest nic tylko udręka!
I na marne wiedza cała. Jak się skończy, będzie chwała!
Trzeba czekać i nie zwlekać, wtedy będzie jeszcze gorzej.
Choć już gorzej być nie może🙃
Prostokąt to czworokąt pospolity,
z tego względu znakomity.
Liczne ma zastosowania,
wystarczy kartka i chęć do zginania.
Jest wygodny do mierzenia,
powiększania i zmniejszania.
Czyli skali stosowania.
Części można w nim wskazywać,
by ułamki móc nazywać.
Ważna też jest jego rola,
w pojmowaniu sensu pola.
Są w nim boki równoległe,
prostopadłe, przeciwległe.
Jak przekątne narysujesz,
moc trójkątów w nim wskazujesz.
Prostokąt to wspaniały byt,
a jego ważność to nie mit.
Czy go za to doceniamy?
Innego wyjścia nie mamy.
Rodzinne rymy 