Tag: ptak

Wrony, kawki, gawrony,
gatunek z cywilizacją oswojony.
W każdym mieście się przechadza.
Człowiek im już nie przeszkadza.

Wrona siwa, choć nie stara,
o porządek się nie stara.
Lubi śmieci penetrować,
gdy ma chęć czegoś skosztować.

Gniazda wysoko buduje.
Swoje młode w nich pilnuje,
okolicę obserwuje i intruzów atakuje. 

Kawka najmniejsza z tego grona,
na trawniku jest pobudzona.
Kępkę trawy powyrywa,
gdy robaki ona skrywa.

Gnieździ się w starych murach i ruinach,
czasem nawet gdzieś w kominach. 

Gawron lubi zgromadzenia 
w parkach i wolnych przestrzeniach.
W koloniach on gniazduje,
gromadnie przy tym hałasuje. 

Kruk, największy ze swych krewniaków,
nie jest widywany w stadach tych ptaków. 
Nie lubi miast. Woli bory, lasy.
Widocznie nie służą mu miejskie hałasy.

Zdjęcie: autor

Jerzyk – ptak stworzony do latania,

nie nauczył się biegania.

Nie ląduje, z tego słynie. 

Ciągle w górze. W locie płynie.

To wysoko, to znów nisko,

tam, gdzie owady są blisko.

Chętnie lot ich obserwuję,

gdy w gromadzie on poluje,

piszcząc przy tym przeokropnie.

Chyba chcą, bym nie stał w oknie.

W dzień imienin naszej Zosi,

pisk przybycie ich ogłosi. 

Choć to trudne do pojęcia,

już w dniu Święta Wniebowzięcia,

do Afryki odlatują. 

Mówi się, że tam zimują. 

To nieprawda. One tylko oczekują,

kiedy wrócić przyjdzie czas, 

do przepięknych naszych miast.

Tutaj gniazda swoje mają, 

z nich w świat młode wyprawiają.

Zdjęcie: Pixaby

Zobacz, zobacz, czaplę mamy.
Zdjęcia z dali jej pstrykamy.
Chlebem jej nie dokarmiamy
ona żywi się rybami.

Bezszelestnie się porusza,
jak poluje, się nie rusza.
Bystrym okiem się wpatruje
w wodę, co rybami ją częstuje.

Długa szyja w es skręcona,
nawet w locie jest złożona.
Choćbyś był najbardziej śpiący,
zbudzi cię jej głos kraczący.

Chociaż wiosna nie nadeszła,
gołąb grzywacz już tu mieszka
w naszej miejskiej okolicy,
tuż przy ruchliwej ulicy.

Wczesną wiosną przylatuje,
pierwsze trawy podskubuje.
Ogólnie jest roślinożerny.
Potrafi przetrwać czas mizerny.

Gniazda ich są niestaranne,
zbudowane nieporadnie,
więc wystarczy nieuwaga
i na chodnik jajko spada.

Młode mleczkiem są karmione.
W wolu rodzica jest wytworzone.
Nie jest to mleczko w czekoladzie,
za to ptasie, o bogatym składzie.

Grzywacz w mieście jest bezpieczny.
Zapomniał, że człowiek to wróg odwieczny.
Czasem sroka go atakuje,
gdy na gnieździe wysiaduje.

Jest ciekawie ubarwiony,
popielatoniebieski, zaróżowiony.
Różnymi barwami połyskuje,
plamka na szyi kołnierzyk markuje.

Zdjęcie: Wikipedia

Kto tak rzadko się odzywa?
Kto po stawie z gracją pływa?
To jakaś gęś jest XXL,
która w piórach ma tylko biel.

Łabędź niemy, choć nie gada,
czasem coś nam opowiada.
Chrząka, parska, syczy na intruza.
Nie jest to jednak przemowa duża.

Łabędź pięknie się starzeje.
Z każdym rokiem on bieleje.
Gdy majestatycznie płynie po stawie,
swe skrzydła ustawia jak żagle.
To symbol dostojeństwa i doskonałości,
także elegancji, piękna i delikatności.
Zaczarowany łabędź w balecie występował.
Z brzydkiego kaczątka w bajce się formował.

Często widzę pary zaobrączkowane,
łabędzie mocno w sobie zakochane.
Związek ich we wszystkim jest partnerski.
Bardzo trwały, jedyny, pierwszy.

Kto tak pięknie paraduje?
Mewa śmieszka tu pozuje.
Jej głos brzmi jak śmiech złośliwy,
więc jej nazwa już nie dziwi.

Dobrze pływa, nie nurkuje,
zdrowych rybek nie skosztuje.
Chętnie lata na obiady
tam, gdzie świeże są owady.
Widać śmieszki na śmietniskach,
świeżych orkach, wysypiskach.

Wiosną ciemną główkę mają,
strój godowy zakładają.
W czasie spoczynku brąz zanika,
plamka nad uchem nigdy nie znika.

Ta mewa krzykliwa
w całej Europie bywa.
Choć jest licznie rozproszona,
obejmuje ją pełna ochrona.

Kto tak w liściach się uwija?
Żółtym dziobkiem je przewija.
To kos, samczyk, czarny, cały lśniący.
Ciągle w ruchu, bo skaczący.

Czego szuka blisko krzaka?
Tłustej dżdżownicy i pędraka.
Nie pogardzi jagodami
i innymi owocami.

A samiczka? Trochę inna.
W ruchach jednak także zwinna.
W ciemnooliwkowe brązy ubarwiona.
Ładna jest ta kosa żona.

Kiedyś ptak leśny i parkowy.
Teraz także miejski i ogrodowy.
Widzisz go z bliska? To cię nie dziwi,
bo to jest ptak mało płochliwy.